In het begin erken ik dat tot de komst van de Hoppertentoonstelling in het Thyssen Bornemisza-museum de Madrid Ik kende het werk van deze prestigieuze Amerikaanse schilder niet.
En dat ondanks het feit dat hij zelf Thyssen-museum Het heeft in zijn permanente collectie het grootste exemplaar van zijn werk in Europa.
Maar sinds de inauguratie was ik van plan het te bezoeken, hoewel ik mijn afspraak met Hopper uitstelde. Bovendien had ik de gelegenheid om mijn collega te vergezellen tijdens zijn bezoek Engel Martínez Bermejo, maar ik heb die kans opnieuw afgewezen.
En precies na het lezen van het zeer originele Angel's visie op de tentoonstelling, is toen ik al in de agenda had genoteerd: onmiddellijk bezoek.
Mijn eerste reflectie van de bezoek aan de Hopper-tentoonstelling is dat ik dat nogmaals heb kunnen bevestigen In de zomer is er in Madrid een grote culturele activiteit.
Ik bezocht het op de laatste zaterdag van juli, op het laatste moment, en de zalen die het Thyssen aan de tentoonstelling heeft gewijd, zaten vol met bezoekers.
In overmaat…net zoals gebeurde in de tentoonstelling van Antonio López in de zomer van 2011.
Ángel zegt dat Hopper een schilder is die mensen die van fotografie houden, leuk vinden. Ik weet niet of het om deze of om andere redenen is die ik nu opsom, dus ik vind het de moeite waard bezoek de tentoonstelling van Hopper.
Edward Hopper past in de Amerikaans realisme, en nam in feite deel aan een eerste tentoonstelling georganiseerd door Robert Henri in 1908 in NY.
Deze schilders verwierpen het impressionisme en vonden het kunstmatig en vreemd aan de Amerikaanse cultuur.
Maar het lijdt geen twijfel dat Hopper in zijn behandeling van kleur wordt beïnvloed door het impressionisme. En ik vind dat leuk.
En ik hou ook van de mogelijkheid om werken in aquarel te zien, een techniek waarbij Hopper werd beïnvloed door Manet en vooral door Rembrandt.
In de Hopper tentoonstelling Je kunt lichtgevende kustlandschappen en kusttaferelen zien, maar ook kleurrijke taferelen uit het dagelijks leven, waaronder ik de opvallende landelijke benzinestations wil benadrukken.
Deze alledaagse taferelen krijgen een donkere toon wanneer ze zich in de stad afspelen, waar de ramen de hoofdrolspelers van Hoppers schilderij worden, hetzij vanwege personages die naar buiten kijken, hetzij omdat de schilder via hen het leven van hun personages binnengaat, in hun huizen of in hun kantoren.
Deze kijken schilderijen van stedelijke taferelen, van gebouwen in Manhattan of de buitenwijken van New York, de stad waar hij bijna zijn hele leven heeft gewoond, of in zijn omgeving, is waar je Hoppers connectie met de Amerikaanse cinema echt waardeert.
Als je naar veel van zijn werken kijkt, lijkt het alsof je naar film noir-films kijkt.
Kortom een echte aanrader tentoonstelling die je tot en met 16 september kunt bezoeken.
commentaar