Dit is de musical Hair in Teatro Coliseum in Madrid, naar onze mening

Het nieuwe seizoen van musicals in Madrid, een van de nieuwe functies die het met zich meebrengt, brengt ons de Herleving van een klassieker, de muzikaal haar.

El muzikaal haar, die u nu kunt zien in de Arteria Coliseum-theater, ging in première NY in 1967, geschreven door James Rado en Gerome Ragni, en werd al snel een groot massafenomeen.

Als je heel jong bent, weet je misschien niet dat de muzikaal haar werd geboren als een terugwinnend symbool tegen Vietnam oorlog, omdat het het verhaal vertelt van een gemeenschap van hippies die in New York wonen en de inschrijving voor de bovengenoemde oorlog afwijzen.

Sommige van zijn liedjes werden echte volksliederen, zoals Waterman, Goedemorgen Starshine o Laten we de zon binnen laten.

Deze musical bereikte Londen eind 1968, en werd vervolgens in tal van landen uitgebracht. In 1979, de directeur Milos Forman maakte zijn filmversie, en in Madrid Het ging in première in het Alcalá Palace Theater in 1983, toen het al een klassieker was en de hippiebeweging van de jaren zestig al geschiedenis was.

Vervolgens keerde de musical Hair meerdere keren terug op het podium, aangepast aan de actualiteit. Zo werd in 2005 in Londen een versie opgevoerd die zich afspeelde tijdens de Golfoorlog van 2003, in plaats van de oorlog in Vietnam.

En in Maart van 2009 werd uitgebracht nieuwe versie op Broadway, dat de Tony Awards voor Beste Revival won, en waarvan de plot zeer trouw is aan het origineel.

Met de titel Haar, liefde en liefdesmusical, en onder leiding van Daniel Anglés, residentieel directeur van Mamma Mia In Spanje is dit de versie die je nu in Madrid kunt zien, na uitgebracht te zijn in Barcelona en Valencia.

Op het moment van gaan zie de musical HairIk denk dat jouw benadering ervan belangrijk is, hoewel het zeker controversiële gevoelens bij je zal oproepen.

Verwacht geen groots choreografisch spektakel, zoals in het geval van De leeuwenkoning, nog een nieuwigheid van het seizoen. Het hele werk speelt zich af op één podium, gedeeld door de 29 artiesten van de jeugdgroep uit de hippiegemeenschap en de acht muzikanten van de rockband.

Het kan ook zijn dat u geschokt bent als u het hoort liedjes uitgevoerd in het Spaans, niet zoals gebeurde bij de première van 1983, die werd uitgevoerd door hetzelfde Britse gezelschap dat vertegenwoordigd was Haar in Londen.

Onder het publiek van zeer verschillende leeftijden dat de voorstelling bijwoont, zijn er zeker mensen die een succes maken nostalgische aanpak. Hij reisde zelfs naar Londen om Hair te zien, toen het een van de grote protestsymbolen van die tijd was. Dit publiek zal zijn bekendste nummers zeker graag nog eens horen.

La muziek en choreografie van de groep hippies, onder respectievelijke leiding van Sergi Cuenca en Esther Luengo, is naar mijn mening de beste van de nieuw haar. En meer nog dan de prestaties van de hoofdrolspelers vallen de groep als geheel en enkele werkelijk prachtige stemmen op.

Dit draagt ​​ongetwijfeld bij aan de benadering van Hair door jongere mensen, zoals mijn 21-jarige nichtje die mij vergezelde, die niets van de plot wist en zelfs de populairste liedjes van haar dag ervoor niet had gehoord.

Ik vind dat meer dan het zien van de muzikaal haar Vanuit nostalgisch perspectief is het beter om een historische en reflectieve benadering.

Het is bijna beter om het te zien als iemand die naar een historische film kijkt, aangezien er in feite al bijna een halve eeuw is verstreken sinds de hippiebeweging van de jaren 60!! En sommige van de symbolen van die beweging die tijdens het werk aan het licht komen, zijn in de loop van de tijd een mislukking gebleken.

Dat zou het geval zijn met medicijnen waarvan we nu weten dat ze dodelijk zijn; de vrije seks uit het pre-AIDS-tijdperk, die zich heeft ontwikkeld tot verantwoorde seks; de communistische vlag, in een wereld na het IJzeren Gordijn; of de Hare Krishna, met de voor de hand liggende huidige controverse met sekten.

Zelfs de Hair's visie op oorlog Het heeft een heel afstandelijk perspectief. Geconfronteerd met een oorlog in Vietnam met verplichte dienstplicht, en waarbij bijna 60.000 Amerikaanse soldaten zijn omgekomen, is de laatste met deelname van de Verenigde Staten, die van Libië, gewonnen zonder ook maar één westerse dood, en zonder dat de soldaten zelfs maar land raakten.

Het reflecterende aspect van het zien van de muzikaal haar Vandaag brengt het ons ertoe te bevestigen dat er waarden van het oorspronkelijke werk zijn die blijven bestaan: pacifisme en nee tegen oorlog, vrijheid, de geest van protest, de oproep tot liefde...

Maar de jeugd is heel anders: Haar hippies Ze werden ervan beschuldigd verloren te zijn in de samenleving, niets te doen, en ze werden van school gestuurd; en nu worden we echter geconfronteerd met de best opgeleide jongeren in de geschiedenis, verslaafd aan sociale netwerken met hun smartphones of laptops, en niet aan marihuana.

Op deze manier wordt in de slotscène van Hair, vinden de acteurs van het stuk ook de juiste reactie van het publiek om de vrijlating.