Esta foi a exposición “Sorolla de negro” no Museo Sorolla de Madrid

El museo Sorolla de Madrid propónnos a exposición temporal que rompe cos cadros máis característicos do artista valenciano.

Só o título da exposición "Sorolla en negro", anuncia o contrario do que se espera disto pintor de luz naturalista, os atardeceres luminosos e as cores brillantes.

O efecto sorpresa e a contradición son a nota dominante dunha exposición que revela unha das facetas máis descoñecidas do prolífico pintor valenciano.

A exposición artística está formada por 62 obras, 20 deles de coleccións privadas e institucións que doutro xeito non poderiamos ver e que xa podedes gozar ata o 27 de novembro no citado museo Sorolla.

Lembrámosvos que isto exposición temporal é un dos que realiza periodicamente esta galería de arte que alberga o edificio que servía de taller e casa do artista, e que podes aproveitar para visitar se aínda non o fixeches no Paseo Xeneral Martínez Campos de Madrid.

As mellores cousas para ver na exposición “Sorolla de negro”.

Son pezas moi importantes, algunhas nunca foran expostas, outras levaban décadas sen ver a luz.

Entre eles están os retratos de Manuel Bartolomé Cossío, Manuel Ducassi ou Raíña María Cristina restaurado para a ocasión.

Outra xoia é a imaxe de Echegaray pertencente á colección de Banco de España.

Xunto a estes retratos destacan outros Escenas da vida cotiá, como o seu filla María pintando, o el día gris na praia de Valencia, unha das obras máis exquisitas e coidadas de Sorolla.

Esta exposición tamén se complementa cunha colección de fotos contemporáneos das súas obras, nos que se pretende reflexionar sobre a súa obra e o seu estilo.

Fotos en branco e negro, que, aínda que poida ser un paradoxo, intensifican a luminosidade da súa obra.

Pero non só os brancos encaixan na súa paleta, senón tamén o negro en todas as súas gamas: negro marfil, negro óso, negro carbón, o da sobriedade dos retratos masculinos, a elegancia dos femininos ou o negro da dor e das sombras.

O negro dos monocromos e o da melancolía.

Sorolla Aprendeu os primeiros anos dos mestres españois, o grego, Velazquezou Goya, que tamén utilizaron o negro, algo que quedou reflectido na súa obra, como se pode descubrir nesta exposición.

A exposición tenta sacarnos da nosa zona de confort, e desaprender o que sabiamos Sorolla, ou polo menos complementalo.

Nela atoparemos tamén moitas referencias a temas de actualidade como o alcoholismo ou a prostitución.

No segundo andar do Casa Museo Sorolla, un espazo no seu día dedicado ás súas salas privadas, expóñense regularmente exposicións temporais do artista.

Para esta ocasión, as paredes foron pintadas de cor gris, para conseguir máis contraste e atmosfera e favorecer a uniformidade da cor da mostra.

A exposición estrutúrase en catro apartados que nos achegan aos diferentes significados que tiña a cor negra na súa paleta,

O primeiro fala das harmonías do negro con tons grises; na segunda, a simboloxía dos negros; no terceiro, o contraste con outras cores; e no cuarto, son pinturas monocromáticas.

Retratos na exposición “Sorolla de negro”

O primeiro impacto é o desta sala retratos masculinos practicamente uniformados cos seus elegantes traxes de mañá negros que reflicten a posición, a clase social e mesmo a idade dos seus personaxes.

Nada máis entrar nos recibe un autorretrato de Sorolla dedicado a Francisco Pérez Arranz; xunto a el atopamos o historiador Bartolome Cossío (1908).

Outra das xoias desta sala é o retrato de corpo enteiro da Raíña María Cristina, restaurado para a exposición, e o Premio Nobel de Literatura, José Echegaray.

Entre os retratos da sala tamén se verá os dos fillos de Sorolla, que nunca faltan, María Elena y Joaquin, xunto á súa elegante muller Clotilde García del Castillo vestida de gris

Uns cadros que conseguen reflectir a personalidade do personaxe e a moda da época.

O negro e o gris foron e son interpretados como cores modernas e elegantes, dan profundidade ás obras, sobriedade e silencio.

No centro da sala hai unha vitrina con Imaxes de Sorolla e a súa familia en branco e negro.

Temas sociais e consuetudinarios

No apartado atopamos algunhas das súas obras máis burdas que reflicten a realidade e a sociedade do momento.

Cuestións de denuncia social, costumes, que por desgraza non caducaron como o alcoholismo, o aborto ou a prostitución.

Para estas pinturas, Sorolla utiliza o negro do misterio e da incerteza ou do drama.

Como mostra "Tráfico de escravos brancos” (1894), estudo para “Outra Margarida”(1892),“O segoviano" (1907) ou "Bebedor Vasco” (1910) do Museo de Málaga.

Entre as obras tamén hai outras menos coñecidas como “A sorpresa de Zahara”, un óleo sobre cartón encargado para ilustrar as lendas de Zorrilla.

Ademais das obras pictóricas, tamén atopamos colgada nunha das paredes unha carta manuscrita enviada por Sorolla a Pedro Gil de Mora no mes de febreiro de 1900.

Obras mestras en exposición "Sorolla en negro"

Na terceira sección da exposición atopamos varias obras mestras, que obrigan a deterse e observar a súa beleza.

Nestes cadros céntrase especialmente o negro en poderoso contraste con outras cores; É o caso de “A sombra do barco” (1903) ou o óleo do “Tres Madrid” (1912), ambos de museo Sorolla.

Nesta escena o artista móstranos tres chulapas cos seus característicos chales dunha cor bastante inusual, que non estás afeito a ver.

Xunto a eles tamén destaca o retrato de “Agustín Otermín” pertencente á colección de Banco Santander e "nena andaluza” (1914) dunha colección privada, unha escena na que o branco e negro se amosa con forza e realismo.

Monocromos en exhibición “Sorolla en negro”

A exposición remata con monocromos, escenas dunha soa cor que combinan diferentes cores agrisadas ou azuladas de enorme complexidade.

Os expertos aseguran que é unha auténtica demostración de virtuosismo técnico, entre outras razóns, porque a imaxe consegue trascender as emocións.

Xemas auténticas como "Día gris na praia de Valencia” (1901), dunha luminosidade marabillosa a pesar de toda a gama de grises que se funden entre o ceo, a terra e o mar.

Un cadro difícil de pintar ao aire libre no que Sorolla captura maxistralmente todas as condicións atmosféricas.

Tampouco podía faltar o cadro da súa filla para despedir esta exposición”.María pintada”: se observas ben o seu fondo darás conta de que está sen rematar.

Quen era Sorolla

Impresionista, postimpresionista e luminista, Joaquin Sorolla É un dos pintores máis queridos e queridos polo público en xeral.

Inconfundible pola súa obsesión pola luz que plasmaba en todas as súas obras, escenas da vida cotiá e familiar, as praias valencianas, o entorno costeiro e infinidade de retratos que lle valeron o primeiro recoñecemento internacional.

A súa técnica consistiu en utilizar pinturas xustapostas, con cores pesadas e densidades que se funden coas capas anteriores, dando profundidade, sombras e luces.

Joaquín Sorolla Naceu en Valencia en 1863 e morreu en Cercedilla, en Madrid en 1923, estudou na Escola Superior de Belas Artes de San Carlos, e completou a súa formación en París e Roma.

Deixou máis de 2.200 obras catalogadas tras un traballo incansable durante máis de 20 anos.

Podes ver as súas obras esenciais no Casa-Museo Sorolla, entre eles:" Nai","Nenos na praia","Camiña polo mar","Tempo de baño","Correndo na praia","O baño do cabalo"Ou"Costendo a vela".

Horario de exposición “Sorolla de negro”.

O Horario de visita da exposición Sorolla en negro Están, de martes a sábado, de 9,30 a 20 horas, e os domingos e festivos, de 10 a 15 horas, pechando ao público os luns.

Prezos das entradas

O prezos das entradas Para ver a exposición, a cota xeral é de 3 euros, con entrada gratuíta para menores de 18 anos, estudantes ata 25 anos, carné xove, persoas con discapacidade e maiores de 65 anos.

El prezo da audioguía da exposición Sorolla en negro é de 2,75 euros.

Visitas guiadas

El museo Sorolla Tamén ofrece a posibilidade de facer Visitas guiadas á exposición temporal realizada por voluntarios culturais.

En concreto, os mércores 21 e 28 de setembro ás 13.00 horas e os xoves 22 e 29 de setembro ás 18.30 horas.