Στην αρχή, αναγνωρίζω ότι μέχρι την άφιξη του Έκθεση Hopper στο μουσείο Thyssen Bornemisza de Madrid Δεν ήξερα το έργο αυτού του διάσημου Αμερικανού ζωγράφου.
Και αυτό παρά το γεγονός ότι ο ίδιος Μουσείο Thyssen Έχει στη μόνιμη συλλογή του το μεγαλύτερο δείγμα της δουλειάς του στην Ευρώπη.
Όμως από τα εγκαίνιά του είχα προγραμματίσει να το επισκεφτώ, αν και καθυστερούσα το ραντεβού μου με τον Χόπερ. Επιπλέον, είχα την ευκαιρία να συνοδεύσω τον συνάδελφό μου στην επίσκεψή του Angel Martínez Bermejo, αλλά αρνήθηκα ξανά αυτήν την ευκαιρία.
Και ακριβώς μετά την ανάγνωση του πολύ πρωτότυπου Το όραμα του Άγγελου για την έκθεση, είναι όταν έγραψα ήδη στην ημερήσια διάταξη: άμεση επίσκεψη.
Η πρώτη μου αντανάκλαση του επίσκεψη στην έκθεση Hopper είναι ότι, για άλλη μια φορά, μπόρεσα να το επιβεβαιώσω Το καλοκαίρι στη Μαδρίτη υπάρχει μεγάλη πολιτιστική δραστηριότητα.
Επισκέφτηκα το τελευταίο Σάββατο του Ιουλίου, την τελευταία στιγμή, και οι αίθουσες που έχει αφιερώσει η Thyssen για την έκθεση ήταν κατάμεστη από επισκέπτες.
Υπερβολικά…όπως ακριβώς συνέβη στο έκθεση του Antonio López το καλοκαίρι του 2011.
Ο Ángel λέει ότι ο Hopper είναι ένας ζωγράφος που αρέσει σε όσους αγαπούν τη φωτογραφία. Δεν ξέρω αν είναι για αυτόν ή για άλλους λόγους που παραθέτω τώρα, οπότε θεωρώ ότι αξίζει τον κόπο επισκεφθείτε την έκθεση του Hopper.
Edward Hopper ταιριάζει στο αμερικάνικο ρεαλισμό, και μάλιστα συμμετείχε σε μια πρώτη έκθεση που οργάνωσε ο Robert Henri το 1908 στο Νέα Υόρκη.
Αυτοί οι ζωγράφοι απέρριψαν τον ιμπρεσιονισμό, θεωρώντας τον τεχνητό και ξένο προς την αμερικανική κουλτούρα.
Αλλά δεν υπάρχει αμφιβολία ότι ο Χόπερ επηρεάζεται από τον ιμπρεσιονισμό στην αντιμετώπιση του χρώματος. Και αυτό μου αρέσει.
Και μου αρέσει επίσης η δυνατότητα να βλέπω έργα με ακουαρέλα, μια τεχνική στην οποία ο Χόπερ επηρεάστηκε από τον Μανέ και, κυρίως, από τον Ρέμπραντ.
Στην Έκθεση Hopper Μπορείτε να δείτε φωτεινά παραθαλάσσια τοπία και παραθαλάσσιες σκηνές, αλλά και πολύχρωμες σκηνές της καθημερινότητας, μεταξύ των οποίων θέλω να επισημάνω τα εντυπωσιακά αγροτικά βενζινάδικά του.
Αυτές οι καθημερινές σκηνές παίρνουν έναν σκοτεινό τόνο όταν διαδραματίζονται στην πόλη, όπου τα παράθυρα γίνονται οι κύριοι πρωταγωνιστές της ζωγραφικής του Hopper, είτε λόγω χαρακτήρων που κοιτάζουν έξω, είτε επειδή μέσω αυτών ο ζωγράφος μπαίνει στη ζωή των χαρακτήρων τους. σπίτια ή στα γραφεία τους.
Παρακολουθώντας αυτά ζωγραφιές αστικών σκηνών, κτιρίων στο Μανχάταν ή στα περίχωρα της Νέας Υόρκης, στην πόλη όπου έζησε σχεδόν όλη του τη ζωή, ή στα περιβάλλοντά του, είναι όπου εκτιμάς πραγματικά τη σύνδεση του Χόπερ με τον αμερικανικό κινηματογράφο.
Βλέποντας πολλά από τα έργα του φαίνεται σαν να παρακολουθείτε ταινίες φιλμ νουάρ.
Με λίγα λόγια, μια πραγματικά προτεινόμενη έκθεση που μπορείτε να επισκεφτείτε μέχρι τις 16 Σεπτεμβρίου.
Σχόλιο