Αυτό είναι το μιούζικαλ Hair στο Teatro Coliseum στη Μαδρίτη, κατά τη γνώμη μας

Η νέα σεζόν του μιούζικαλ στη Μαδρίτη, ανάμεσα στα νέα χαρακτηριστικά που φέρνει, μας φέρνει το αναβίωση ενός κλασικού, το μουσικό Μαλλιά.

El μουσικό Μαλλιά, το οποίο μπορείτε τώρα να δείτε στο Θέατρο Αρτέρια Κολοσσαίο, έκανε πρεμιέρα στο Νέα Υόρκη το 1967, με συγγραφέα τους Τζέιμς Ράντο και Ζερόμ Ράγκνι, και σύντομα έγινε μεγάλο μαζικό φαινόμενο.

Εάν είστε πολύ νέοι, μπορεί να μην γνωρίζετε ότι το μουσικό Μαλλιά γεννήθηκε ως σύμβολο διεκδίκησης κατά Βιετνάμ, καθώς αφηγείται την ιστορία μιας κοινότητας χίπηδων που ζουν στη Νέα Υόρκη και απορρίπτουν τη στράτευση για να πάνε στον προαναφερθέντα πόλεμο.

Κάποια τραγούδια του έγιναν αληθινοί ύμνοι, όπως π.χ Υδροχόος, Καλημέρα Starshine o Let's the Sunshine In.

Αυτό το μιούζικαλ έφτασε Λονδίνο στα τέλη του 1968, και στη συνέχεια κυκλοφόρησε σε πολλές χώρες. Το 1979 ο σκηνοθέτης Μίλος Φόρμαν έκανε την κινηματογραφική του εκδοχή και σε Madrid Έκανε πρεμιέρα στο Alcalá Palace Theatre το 1983, όταν ήταν ήδη κλασικό και το κίνημα των χίπις της δεκαετίας του '60 ήταν ήδη ιστορία.

Στη συνέχεια, το μιούζικαλ Hair επέστρεψε στη σκηνή αρκετές φορές, προσαρμοσμένο στα τρέχοντα γεγονότα. Έτσι, το 2005 στο Λονδίνο, παρουσιάστηκε μια εκδοχή που διαδραματίστηκε κατά τη στράτευση του Πολέμου του Κόλπου το 2003, αντί για τον πόλεμο του Βιετνάμ.

Και σε Μάρτιος 2009 απελευθερώθηκε νέα έκδοση στο Μπρόντγουεϊ, που κέρδισε τα βραβεία Tony για την Καλύτερη Αναγέννηση, και του οποίου η πλοκή είναι πολύ πιστή στο πρωτότυπο.

με τον τίτλο Μιούζικαλ Hair, Love & Love, και υπό τη διεύθυνση του Daniel Anglés, κατοίκου διευθυντή του Mamma Mia Στην Ισπανία, αυτή είναι η έκδοση που μπορείτε να δείτε τώρα στη Μαδρίτη, αφού έχει κυκλοφορήσει στη Βαρκελώνη και τη Βαλένθια.

Την ώρα που θα πάμε δείτε το μιούζικαλ Hair, νομίζω ότι η προσέγγισή σας σε αυτό είναι σημαντική, αν και σίγουρα θα σας προκαλέσει αμφιλεγόμενα συναισθήματα.

Μην περιμένετε ένα μεγάλο χορογραφικό θέαμα, όπως στην περίπτωση του Ο Βασιλιάς των Λιονταριών, άλλη μια από τις καινοτομίες της σεζόν. Όλο το έργο διαδραματίζεται σε μια ενιαία σκηνή, που μοιράζονται οι 29 ερμηνευτές του νεανικού συγκροτήματος από την κοινότητα των χίπις και οι οκτώ μουσικοί του ροκ συγκροτήματος.

Επίσης, μπορεί να συγκλονιστείτε ακούγοντας το τραγούδια στα ισπανικά, όχι όπως συνέβη στην πρεμιέρα του 1983, η οποία πραγματοποιήθηκε από την ίδια βρετανική εταιρεία που είχε εκπροσωπήσει Μαλλιά στο Λονδίνο.

Ανάμεσα στο κοινό πολύ διαφορετικών ηλικιών που παρακολουθεί την παράσταση, σίγουρα υπάρχουν και εκείνοι που κάνουν α νοσταλγική προσέγγιση. Ταξίδεψε ακόμη και στο Λονδίνο για να δει το Hair όταν ήταν ένα από τα μεγάλα σύμβολα διαμαρτυρίας της εποχής. Αυτό το κοινό σίγουρα θα λατρέψει να ακούσει ξανά τα πιο διάσημα τραγούδια του.

La μουσική και χορογραφία της ομάδας των χίπις, υπό την αντίστοιχη διεύθυνση των Sergi Cuenca και Esther Luengo, είναι, κατά τη γνώμη μου, η καλύτερη από τις νέα μαλλιά. Και περισσότερο από την ερμηνεία των βασικών πρωταγωνιστών, το γκρουπ στο σύνολό του και μερικές πραγματικά υπέροχες φωνές ξεχωρίζουν.

Αυτό, χωρίς αμφιβολία, βοηθάει στην προσέγγιση του Hair από νεότερους ανθρώπους, όπως η 21χρονη ανιψιά μου που με συνόδευε, που δεν ήξερε τίποτα για την πλοκή, και δεν είχε καν ακούσει τα πιο δημοφιλή τραγούδια της ημέρας πριν.

Το θεωρώ περισσότερο από το να βλέπω το μουσικό Μαλλιά Από νοσταλγικής προοπτικής, είναι καλύτερο να κάνουμε ένα ιστορική και στοχαστική προσέγγιση.

Είναι σχεδόν καλύτερο να το δεις σαν κάποιος που βλέπει ταινία εποχής αφού στην πραγματικότητα έχει ήδη περάσει σχεδόν μισός αιώνας από το κίνημα των χίπις των 60s!! Και μερικά από τα σύμβολα της εν λόγω κίνησης που αποκαλύπτονται κατά τη διάρκεια της εργασίας, με την πάροδο του χρόνου έχουν αποδειχθεί αποτυχημένα.

Αυτή θα ήταν η περίπτωση των ναρκωτικών, τα οποία τώρα γνωρίζουμε ότι σκοτώνουν. το ελεύθερο σεξ της προ-AIDS εποχής, που έχει εξελιχθεί σε υπεύθυνο σεξ. Η κομμουνιστική σημαία, σε έναν κόσμο μετά το Σιδηρούν Παραπέτασμα. ή το Χέρε Κρίσνα, με προφανή την τρέχουσα διαμάχη με αιρέσεις.

Ακόμα και το Το όραμα των μαλλιών για τον πόλεμο Έχει μια πολύ μακρινή προοπτική. Αντιμέτωπος με τον πόλεμο του Βιετνάμ με υποχρεωτική επιστράτευση, και όπου πέθαναν σχεδόν 60.000 Αμερικανοί στρατιώτες, ο τελευταίος με τη συμμετοχή των Ηνωμένων Πολιτειών, αυτός της Λιβύης, κερδήθηκε χωρίς ούτε έναν δυτικό θάνατο και χωρίς καν οι στρατιώτες να αγγίξουν τη γη.

Η ανακλαστική πτυχή της θέασης του μουσικό Μαλλιά Σήμερα μας οδηγεί να επιβεβαιώσουμε ότι υπάρχουν αξίες του πρωτότυπου έργου που επιμένουν: ειρηνισμός και όχι στον πόλεμο, ελευθερία, πνεύμα διαμαρτυρίας, κάλεσμα στην αγάπη...

Αλλά η νεολαία είναι πολύ διαφορετική: Μαλλιά χίπις Κατηγορήθηκαν ότι χάθηκαν στην κοινωνία, ότι δεν έκαναν τίποτα και τους έδιωξαν από το σχολείο. Και τώρα, ωστόσο, βρισκόμαστε αντιμέτωποι με τους καλύτερα μορφωμένους νέους στην ιστορία, γαντζωμένους στα κοινωνικά δίκτυα με τα smartphone ή τους φορητούς υπολογιστές τους και όχι με τη μαριχουάνα.

Με αυτόν τον τρόπο, στο τελευταία σκηνή του Hair, οι συντελεστές του έργου βρίσκουν επίσης την κατάλληλη ανταπόκριση από το κοινό για να μοιραστούν το ελευθέρωση.