Επισκεφθείτε το Liberty and Ellis Islands στη Νέα Υόρκη

Την πρώτη μας ολόκληρη μέρα στο Νέα Υόρκη, Στο οδικό ταξίδι στις Ηνωμένες Πολιτείες και τον ΚαναδάΔεδομένου ότι το πρωινό του ξενοδοχείου δεν περιλαμβανόταν στην τιμή και ήταν ακριβό, βγήκαμε να ψάξουμε για ένα μέρος για πρωινό.

Στην ίδια Έβδομη Λεωφόρο βρήκαμε ένα μέρος, Εργοστάσιο Ψωμιού, το οποίο βρήκαμε ελκυστικό, με όλο το ισπανόφωνο και αρκετά φιλικό προσωπικό, όπου τελικά παίρναμε πρωινό κάθε μέρα μείνετε στη Νέα Υόρκη.

Είναι το τυπικό μέρος όπου μπορείτε να παραγγείλετε τα πάντα, από έναν καφέ σε πακέτο, διαφόρων μεγεθών και τύπων, μέχρι κρουασάν, πίτσες, πιάτα ζυμαρικών με διαφορετικές σάλτσες, κρέατα, σάντουιτς, αναψυκτικά κ.λπ.

Και όπου μπορείτε να επιλέξετε, όπως σε πολλά άλλα μέρη στις Ηνωμένες Πολιτείες, όλες τις πιθανές ποικιλίες σάλτσες, ψωμιά, συνοδευτικά, λαχανικά... πληρώνοντας ένα συμπλήρωμα στην τιμή για κάθε επιλογή.

Επομένως, αντιμέτωποι με τόση ποικιλία, πριν παραγγείλετε κάτι, καλό είναι να σκεφτείτε προσεκτικά τι θέλετε.

Στην περίπτωσή μας, το πρωινό δεν ήταν πολύ περίπλοκο: δύο μικροί καφέδες με γάλα (το οποίο είναι ήδη τεράστιο) και μερικά κρουασάν. Σύνολο, 11 δολάρια.

Μετά το πρωινό κατεβήκαμε στο μετρό, και αφού τα εκδοτήρια ήταν κλειστά, σε κάποιους αυτόματους πωλητές αγοράσαμε δύο εβδομαδιαία πάσο με τα οποία είχαμε ήδη λύσει τα προβλήματά μας. ταξίδια στη Νέα Υόρκη.

Στην αρχή, χρησιμοποιούμε τα πάσο μας για πρώτη φορά για να πάμε Πάρκο μπαταριών, στο νότιο τμήμα του Μανχάταν.

Μόλις φτάσαμε, περπατώντας πήγαμε στην αποβάθρα αναχώρησης για τα σκάφη που θα μας πήγαιναν επισκεφθείτε το Άγαλμα της Ελευθερίας και νησί Ellis.

Αφού περάσαμε τους ελέγχους ασφαλείας της αστυνομίας, σαν να ήταν αεροδρόμιο, καταφέραμε τελικά να επιβιβαστούμε στο σκάφος.

Το πρώτο στάδιο ήταν Νησί της ελευθερίας, όπου θα κατεβαίναμε για να επισκεφτούμε το περίφημο άγαλμα.

Στο τέλος, θα παίρναμε ξανά μια βάρκα για το Ellis Island. και αφού το επισκεφτούμε, θα παίρναμε ένα τρίτο σκάφος στην αποβάθρα αναχώρησης Πάρκο μπαταριών.

Όταν κάναμε το ταξίδι μας, το άγαλμα δεν ήταν επισκέψιμο στο εσωτερικό, και επομένως δεν μπορούσε να το επισκεφτεί κανείς ανεβείτε στο στέμμα που περιβάλλει το κεφάλι της φιγούρας. Επιπλέον, για να ανέβεις, έπρεπε να ζητήσεις εξουσιοδότηση πολλούς μήνες νωρίτερα.

La Άγαλμα της ΕλευθερίαςΑν και χίλιες φορές, φωτογραφημένο χίλιες φορές, δεν σταματά να συναρπάζει και να εκπλήσσει.

Είναι πραγματικά μεγαλειώδες και ο συμβολισμός του φτάνει στην ουσία του κάθε ανθρώπου. Λογικά υπήρχε πολύς κόσμος στο νησί. Γυρίσαμε τελείως το άγαλμα, βγάλαμε δεκάδες φωτογραφίες, όπως όλοι, το ίδιο, αλλά όλες διαφορετικές.

Περιηγηθήκαμε και στους κήπους που το περιβάλλουν, μάθαμε για τις επεξηγηματικές τοιχογραφίες κ.λπ...

Και 90 λεπτά μετά την αποβίβαση από το σκάφος, πήραμε άλλο ένα από την ίδια εταιρεία για να κατευθυνθούμε στο Ellis Island, ένα ταξίδι που διαρκεί περίπου 25 λεπτά.

Αυτό το νησί ήταν η πύλη για εκατομμύρια μετανάστες στις Ηνωμένες Πολιτείες, αποτελώντας τον πιο πολυσύχναστο χώρο επιθεώρησης σε ολόκληρη τη χώρα από το 1892 έως το 1954. Κατά τη διάρκεια αυτής της περιόδου, περισσότεροι από δώδεκα εκατομμύρια μετανάστες ελέγχονταν από το Γραφείο Μετανάστευσης.

Σήμερα, περισσότεροι από 100 εκατομμύρια Αμερικανοί, ή το ένα τρίτο του σημερινού πληθυσμού, εντοπίζουν την καταγωγή τους από μετανάστες που ήρθαν για πρώτη φορά στις Ηνωμένες Πολιτείες μέσω του Ellis Island, πριν διασκορπιστούν σε ολόκληρη τη χώρα.

Όλες οι υπάρχουσες εγκαταστάσεις μετανάστευσης σε αυτό το νησί έχουν μετατραπεί σε ένα φανταστικό και ευρύχωρο Μουσείο Μετανάστευσης που συνοψίζει και εξηγεί τέλεια όλα όσα συνέβησαν εκεί εκείνα τα χρόνια.

Είναι πραγματικά τρομακτικό να σημειώνεται ο μεγάλος αριθμός Ευρωπαίων που εισήλθαν στις Ηνωμένες Πολιτείες εκείνη την περίοδο φεύγοντας από την Ευρώπη.

Μόλις επισκεφτήκαμε ολόκληρο το μουσείο για μερικές ώρες, επιστρέψαμε με πλοίο Πάρκο μπαταριών, νότια του Μανχάταν, αλλά όχι χωρίς να συνεχίσω να σκέφτομαι όλες τις αντιξοότητες και τα προβλήματα που μπορεί να προκαλέσει η μετανάστευση των ανθρώπων στους ίδιους τους ανθρώπους.