Στο δρόμο ξανά και ξανά!!! σε αυτό το νέο στάδιο της οδικό ταξίδι από ακτή σε ακτή μέσω των Ηνωμένων Πολιτειών και του Καναδά.
770 ακόμη χιλιόμετρα από Μάγουσα σαγιά en Καναδάς a ΤζέιμσταουνΣτο Βόρεια Ντακότα, τώρα πίσω στις Ηνωμένες Πολιτείες.
Το τοπίο του ταξιδιού μοιάζει με αυτό της προηγούμενης μέρας, με μεγάλες εκτάσεις γης, πολύ πεδινές, καλλιεργημένες με σιτάρι και ηλίανθους, με βοοειδή και πετρελαιοπηγές διάσπαρτα τριγύρω.
από Μάγουσα σαγιά Πήγαμε κατευθείαν στο σύνορα με τις Ηνωμένες Πολιτείες.
Το να περάσουμε αυτά τα σύνορα ήταν μια αρκετή εμπειρία: μας πήρε μια ώρα λόγω όλων των ερωτήσεων και των επαληθεύσεων που μας έγιναν, περισσότερο ειδικά σε μένα παρά στην Aurora.
Μας ρώτησαν και τους δύο μαζί πρώτα και μετά ιδιωτικά.
Ένας σχετικά προσεκτικός πράκτορας με ρώτησε τα πάντα: όταν φτάσαμε στις Ηνωμένες Πολιτείες? όταν φεύγουμε για τον Καναδά? γιατί μπαίνουμε πάλι? όταν είχαμε την πτήση της επιστροφής? είτε ήταν απευθείας στην Ισπανία είτε κάπου αλλού.
Με έβαλαν να αδειάσω τις τσέπες του παντελονιού και του πουκαμίσου και μας ζήτησαν εξηγήσεις για τα δεδομένα που εμφανίζονταν σε κάποια χαρτιά όπου γράφαμε τις διευθύνσεις για να προγραμματίσουμε το GPS: πώς θα μπορούσαμε να μείνουμε χωρίς δουλειά για τόσο καιρό; αν το αυτοκίνητο ήταν νοικιασμένο? να παρουσιάσει τα χαρτιά ενοικίασης για να το επαληθεύσει.
Τελικά, αφού έλεγξαν τα πάντα, αποφάσισαν ότι δεν ήμουν επικίνδυνος ή λαθρομετανάστης. Στο τέλος, ο πράκτορας, σωστός και νέος, έκανε μια γκριμάτσα, μου είπε ότι όλα ήταν σωστά και μου είπε «Καλώς ήλθατε στις Ηνωμένες Πολιτείες της Αμερικής!»
Ήταν ακόμη και συναρπαστικό.
Συνεχίζουμε την πορεία μας προς Τζέιμσταουν, ήδη πολύ πεινασμένος.
Σταματήσαμε στην πόλη Minot, στη Βόρεια Ντακότα. Η πόλη έχει περίπου 38,000 κατοίκους και είναι το εμπορικό κέντρο της περιοχής.
Κάποια στιγμή κατά τη διάρκεια της διαδρομής αφήσαμε το δρόμο για να πάμε να δούμε από κοντά μια από τις συσκευές, μηχανήματα ή αντλίες που εξάγουν λάδι από το υπέδαφος και το διοχετεύουν μέσω σωλήνων σε δεξαμενές.
Κανείς δεν τους παρακολουθεί προφανώς «in-situ».
Έχουμε δει πολλούς, τόσο στις νότιες Ηνωμένες Πολιτείες όσο και τώρα σε αυτήν την περιοχή. Βγήκαμε από το αυτοκίνητο και βγάλαμε τις απαραίτητες φωτογραφίες.
Σήμερα είχαμε ένα πολύ καλό γεύμα Tex-Mex σε ένα εστιατόριο που ονομάζεται του Γκρίζλι.
Γύρω στις 19 μ.μ Τζέιμσταουν, μέρος όπου περάσαμε τη νύχτα. Η Τζέιμσταουν είναι μια μικρή πόλη περίπου 16,000 κατοίκων.
Μόλις εντοπίσαμε το ξενοδοχείο σε μια μισή οικιστική, μισή εμπορική περιοχή, κυκλοφορήσαμε με το αυτοκίνητο, σταματήσαμε σε μια επιχείρηση για να την επισκεφτούμε και μπαίνοντας σε ένα σούπερ μάρκετ για να αγοράσουμε κάτι για δείπνο.
Συνεχίζουμε να απολαμβάνουμε το δρόμο. Αγνή ζωή!!! Φανταστικός ήλιος όλη μέρα, καθαρός, μπλε, καθαρός.
Σχόλιο